Koniec ferii, czyli baśń o dobrej wróżce

Tematy

• 1. babcia
  2. wakacje
  3. teatr
  4. relacje
  5. konflikt
  6. matka
  7. nastolatki
  8. dom
  9. niepełnosprawność
  10. ojciec
  11. rodzina
  12. rodzice
  13. bohaterka
  14. wspomnienia
  15. przeszłość
  16. śmierć

• Obsada

  Agnieszka; Magda; Jarek; Krzysiek; Pani Prezydent; Rektor; Malarz; Gosposia; Ojciec Magdy

• Streszczenie

  Akcja toczy się w mieszkaniu przyszłej Pani Prezydent miasta, podczas hucznego przyjęcia. Na wydarzenie zaproszony został ojciec Jarka, pretendent do rektorskiego stanowiska. W domu pojawia się Agnieszka ‒ niewidoma córka Pani Prezydent. Obłudne zachowanie Jarka i Magdy wobec Agi ma być przepustką do wysokich stanowisk ich rodziców. Aga wyczuwa sztuczną atmosferę; mimo że jest niewidoma, celnie dostrzega nieszczerość i interesowność pary „tancerzy”. Jednocześnie szuka prawdy dotyczącej przyczyny swojej niepełnosprawności. Okazuje się, że gosposia, która spełnia wszystkie zachcianki pani domu, jest babcią dziewczynki. Jest też jedyną osobą, która przyzwala na przyjaźń Agi z Krzyśkiem z „niższych sfer”. Matka odżegnuje się od przeszłości i w szale wykrzykuje, że Agnieszka wzrok straciła w wypadku samochodowym. Gosposia aranżuje spotkanie dziewczynki z ojcem, rzekomym winowajcą. Prawda okazuje się inna ‒ to matka prowadziła samochód w dniu wypadku. Dbając o dobre imię i karierę, w rozmowach z córką oczerniała męża. Aga postanawia napisać sztukę. Spektakl zostaje jednak odrzucony przez dorosłych, którzy odnajdują w bohaterach własne, niechlubne oblicze.

• PRZESŁANIE

  W dramacie został ukazany problem zależności, nieszczerości oraz dążenia do władzy za wszelką cenę. Kłamstwo, na którym dorośli budują swój świat, karierę czy relacje, zostaje obnażone przez ich dzieci. Agnieszka, niczym bohaterka antycznego dramatu, będąc niewidomą widzi więcej niż pozostali, choć nie jest traktowana poważnie przez ludzi wokół. Przygotowana przez młodzież sztuka jest lustrem, w którym ich rodzice mogą się przejrzeć, jednak nie mogą znieść swojego obrazu. W finale autor pozostawia nadzieję na to, iż pod wpływem prawdy dorośli mogą się zmienić.

• Źródło pochodzenia tekstu

  zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 1995

• nagrody i wyróżnienia

  II nagroda w ww. Konkursie

• Lokalizacja

  Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 9. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1995 r.), nakład wyczerpany